top of page
דני קרוון: שאי שלום ירושלים

2013

הוצאה לאור, מחקרים

Dani Karavan: Pray for the Peace of Jerusalem

An art guide

Dani Karavan’s wall relief Pray for the peace of Jerusalem; may those who love you prosper, generally known as Pray for the Peace of Jerusalem, embellishes the southern wall of the Plenum Hall of the Knesset, the Israeli House of Representatives. The work is a public sculpture, belongs to the genre of environmental public art, which is associated with Karavan’s diverse artistic practice now spanning half a century. Many of the artist’s projects in this genre created over the years were commissioned by public authorities, for public spaces, and the benefit of the general public. These projects can be divided into three categories: works created for urban environments, projects in non-urban, ‘natural’ spaces, and artwork integrated inside buildings as part of their overall architectural and design scheme. Common to these projects is their monumental scale, demanding meticulous planning that takes into consideration factors that are not necessarily artistic or aesthetic. Due attention is given to aspects of environmental planning, such as engineering, urban-planning, interior design and landscape design. Unlike autonomic public sculptures, fabricated in workshops and finally ‘planted’ in public sites like alien objects, Karavan’s sculptural projects merge seamlessly in their locations thanks to their complex planning process. Karavan’s urban sculpture sites include the Culture Square, between the Habima theatre and the Mann Auditorium in Tel Aviv (2005-2012), Hadera’s Founders’ Garden (1990-1998), and Axe Majeur, a large-scale project covering three kilometers in the new French city Cergy-Pontoise (1980-). Non-urban sculptural projects include the iconic Negev Monument on the outskirts of Be’er Sheva (1963-1968), the Sapporo Art Park in Japan (1998-2006), and Passages, a homage to the German-Jewish intellectual Walter Benjamin in Portbau Spain, where he found his death. [FN3] Pray for the Peace of Jerusalem, created for the plenum hall of the Israeli Knesset, belongs to the third category of works, those integrated inside buildings. Unlike the other project types, public access to these works is limited and depends on viewing times set by each building’s managers. Yet the case of Pray for the Peace of Jerusalem is unique. Although public access is limited to certain times (please see opening times in the useful information section), in reality, by nature of its location and its function as the backdrop to the events taking place on the podium, it is most likely the quintessential Israeli public artwork. This status stems from its situation in this hall, where public elected lawmakers gather, discuss, and decide whether to adopt or oppose legislative motions. This hall is the beating heart of the Israeli democratic system. For that reason Pray for the Peace of Jerusalem is also the most documented and well-known artwork in the country. Each and every day it receives vast public exposure via numerous media outlets, both local and international. In particular it ‘enjoys’ prolonged air-time on the public television channel 99, dedicated to live broadcasts from the Knesset. This celebrated artwork provides the setting for most significant acts shaping the life in Israel.


From the art guide: Dani Karavan: Pray for the Peace of Jerusalem, by Adi Englman.

داني كرافان :صلوا من أجل السلام في القدس

الدليل الفني

العمل الإبداعي "صلوا من أجل السلام في القدس" للنحات داني كرافان، والمعروف أكثر باسم القصير "احملي سلامًا يا قدس" يمجّد الجدار الجنوبي من قاعة الجلسات العامة في البرلمان الإسرائيلي. ينتمي العمل إلى نوع النحت البيئي العام، والذي يمكن نسبه إلى المنجزات الفنية الواسعة على مدى خمسين عامًا لكرافان. وتم طلب الكثير من المشاريع التي أنجزها الفنان على مدى سنوات في هذا النوع من قبل الكيانات العامة للمساحات العامة والرفاه العام. ويمكن تقسيم تلك الأعمال إلى ثلاث مجموعات: تلك التي أنشئت في المناطق الحضرية، وتلك التي أنشئت في مناطق غير حضرية، أي "طبيعية"، بما في ذلك الأعمال التي تعرف باسم فن الأرض، وتلك التي تم دمجها ضمن المباني كجزء من التخطيط المعماري التصميمي لمساحاتها الداخلية. الشيء المشترك بين جميع هذه المشاريع هو حجمها واسع النطاق، والذي يتطلب التخطيط المستمر والدقيق ويأخذ في الاعتبار اعتبارات ليست فنية أو جمالية فحسب، وإنما أيضًا مثل تلك التي يمتاز بها الإنجاز في مجالات تخطيط البيئة، مثل الهندسة، والهندسة المعمارية، والتخطيط الحضري، والتصميم الداخلي وتصميم المناظر الطبيعية. فعلى عكس النحت العام المستقل، الذي يتم إنشاءه في ورشة العمل ويتم "إنزاله" في البيئة العامة في نهاية المطاف ويوضع فيها كجسم غريب، فإن البيئات النحتية الخاصة بكارافان تمتزج بشكل كامل في المساحة بفضل أعمال التخطيط المعقدة. تشمل البيئات النحتية الحضرية الخاصة بكارافان الأعمال الإبداعية التالية: ميدان الثقافة، القريب من قصر الثقافة ومسرح هابيما في تل أبيب (2012-2005)، "جان هميسديم" في مدينة الخضيرة (1998-1990) و"إكس مجور"، وهو مشروع ضخم يمتد على مدى ثلاثة أميال في المدينة الجديدة سيرجي بونتواز في فرنسا (2012-1980). وتشمل مواقع النحت الخاصة بكارافان في البيئات الطبيعية الأعمال الإبداعية التالية: نصب النقب التذكاري الشهير في ضواحي بئر السبع (1968-1963)، وغابة الفن في مدينة مورو في اليابان (2006-1998)، والممرات الانتقالية، ومشروع التكريم للمفكر الألماني والتر بنيامين في المكان الذي توفي فيه، وبلدة فورتباو في إسبانيا (1994-1990). والعمل الإبداعي "احملي سلامًا يا قدس"، الذي تم إنشاؤه لقاعة الجلسات العامة في البرلمان الإسرائيلي، وينتمي إلى المجموعة الثالثة، للأعمال الفنية المدموجة داخل المباني. وعلى عكس المجموعتين الأولتين، فإن إمكانية وصول الجمهور إلى الأعمال المصممة للمساحات الداخلية ومحدودة وتعتمد على مواعيد الفتح التي تحديدها من قبل إدارة المكان. إلا أن حالة العمل "احملي سلامًا يا قدس" هي خاصة وفريدة من نوعها. فعلى الرغم من أن إمكانية وصول الجمهور إليه هي مقيدة بالمواعيد المحددة (والمفصلة في بند المعلومات المفيدة الواردة في الدليل)، إلا أنه في الواقع وبحكم موقعه والدور الذي نسب له، فهو بمثابة خلفية لما يحدث على مسرح قاعة الجلسات العامة في البرلمان الإسرائيلي، وهو على الأرجح أول عمل إبداعي فني عام إبتدائي في إسرائيل. فإن عموميته ناتجة من بمقتضى موقعه في هذه القاعة، حيث يتجمع المسؤولون المنتخبون، ويناقشون ويقررون إما تعزيز أو رفض مشاريع القوانين، والمكان الذي يعتبر القلب النابض للآلية الديمقراطية في إسرائيل. ولهذا السبب فهو أيضًا العمل فني الأكثر توثيقًا وشهرة في إسرائيل. فهو يحظى كل يوم بانكشاف جماهيري كبير في وسائل الإعلام، سواء الإسرائيلية أم الدولية، ولا سيما "يستمتع" بوقت عرض مستمر على الشاشة على قناة 99 العامة، والمكرسة للبث المباشر من البرلمان الإسرائيلي. فإن هذا العمل الإبداعي الذي يحظى بالدعاية هو الزخرفة التي تحدث أمامها بانتظام الأحداث التي تصيغ إلى حد كبير الحياة في دولة إسرائيل.


من الكتاب: داني كرافان :صلوا من أجل السلام في القدس

דני קרוון: שאי שלום ירושלים (קיר הכנסת)

מדריך אמנות

היצירה "שַׁאֲלוּ שְׁלוֹם יְרוּשָׁלָם, יִשְׁלָיוּ אֹהֲבָיִךְ" של הפסל דני קרוון, המוכרת יותר בשמה הקצר "שאי שלום ירושלים", מפארת את הקיר הדרומי של אולם המליאה בבית המחוקקים הישראלי. היצירה שייכת לז׳אנר הפיסול הסביבתי הציבורי, המזוהֶה עם עשייה אמנותית ענפה בת יובל שנים של קרוון. רבים מהפרויקטים שהאמן ביצע לאורך השנים בז׳אנר זה הוזמנו על ידי גורמים ציבוריים, עבור מרחבים ציבוריים, לרווחת הציבור. ניתן לחלק את היצירות הללו לשלוש קבוצות: אלה שהוקמו בסביבה עירונית, אלה שהוקמו בסביבה לא-עירונית, "טבעית", ואלה ששולבו בתוך מבנים כחלק מהתכנון האדריכלי־עיצובי של חלליהם הפנימיים. המשותף לכל הפרויקטים הללו הוא קנה המידה הנרחב שלהם, המחייב תכנון ממושך וקפדני המביא בחשבון שיקולים שאינם רק אמנותיים או אסתטיים אלא גם כאלה המאפיינים עשייה בתחומים של תכנון הסביבה, כגון הנדסה, תכנון עירוני, עיצוב פנים ועיצוב נוף. בשונה מהפיסול הציבורי האוטונומי, שנוצר בסדנה ולבסוף "מוצנח" אל תוך הסביבה הציבורית וניצב בה כנטע זר, הסביבות הפיסוליות של קרוון מתמזגות באופן מלא במרחב הודות למלאכת תכנון מורכבת. עם הסביבות הפיסוליות העירוניות של קרוון נמנות היצירות כיכר התרבות, הסמוכה להיכל התרבות ולתיאטרון הבימה שבתל אביב (2012-2005), גן המייסדים שבחדרה (1998-1990) ואָקְס מז׳ור, פרויקט ענק המשתרע על־פני שלושה קילומטרים בעיר החדשה סֵרְזִ׳י־פּוֹנְטְוּאָז שבצרפת (2012-1980). עם אתרי הפיסול של קרוון בסביבות טבעיות נמנות היצירות אנדרטת הנגב האיקונית שבפאתי באר שבע (1968-1963), יער אמנות בעיר מורו שביפן (2006-1998) ומעברים, פרויקט מחווה לאינטלקטואל הגרמני ולטר בנימין במקום שבו מצא את מותו, העיירה פּוֹרטְ בּוֹ שבספרד (1994-1990). היצירה "שאי שלום ירושלים", שנוצרה עבור אולם המליאה של בית המחוקקים, משתייכת לקבוצה השלישית, של יצירות אמנות המשולבות בתוך מבנים. בשונה משתי הקבוצות הראשונות, נגישות הציבור ליצירות שתוכננו עבור חללים פנימיים מוגבלת ותלויה במועדי הפתיחה המוכתבים על־ידי הנהלת המקום. אך המקרה של היצירה "שאי שלום ירושלים" יחיד ומיוחד במינו. אמנם, גישת הציבור אליה מוגבלת למועדים שנקבעו (ומפורטים בפרק המידע השימושי המצוי במדריך), אך בפועל, מתוקף מיקומה ומכוח התפקיד שיועד לה, לשמש רקע למתרחש על במת אולם המליאה שבבית המחוקקים, זוהי קרוב לוודאי יצירה האמנות הציבורית הראשונה במעלה בישראל. הציבוריות שלה נובעת מעצם מיקומה באולם זה, המקום שבו נבחרי הציבור מתאספים, מתדיינים ומחליטים אם לקדם או לפסול הצעות חוק, המקום שהוא לבו הפועם של המנגנון הדמוקרטי בישראל. מסיבה זו היא גם יצירת האמנות המתועדת והמפורסמת ביותר בישראל. מדי יום היא זוכה לחשיפה ציבורית גדולה באמצעי התקשורת השונים, הן הישראליים והן הבינלאומיים, ובפרט "נהנית" מזמן מסך ממושך בערוץ 99 הציבורי, המוקדש לשידורים חיים מבית המחוקקים.‪  יצירה מתוקשרת זו היא התפאורה שלפניה מתקיימת דרך קבע ההתרחשות אשר מעצבת במידה רבה את החיים במדינת ישראל


מתוך מדריך האמנות: דני קרוון: שאי שלום ירושלים, מאת עדי אנגלמן

הופק בראשונה עבור

פסטיבל מתחת להר לאמנות ציבורית חדשה - עונת התרבות בירושלים, 2013

מנהלת עונת התרבות בירושלים: נעמי פורטיס

מנהל אמנותי פסטיבל מתחת להר: עומר קריגר

מנהלת הפקה: יעל כהן